wychowany

wychowany
{{stl_51}}{{LABEL="twpldewychowany"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}wychowany{{/stl_39}}{{stl_7}} erzogen;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}dobrze wychowany{{/stl_9}}{{stl_7}} gut erzogen, wohlerzogen;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}źle wychowany{{/stl_9}}{{stl_7}} unerzogen{{/stl_7}}

Słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • źle — gorzej 1. «nie tak jak trzeba, nie tak jak być powinno, nienależycie, nieodpowiednio, niedobrze» Źle uczyć. Źle sprzątać. Źle coś wybrać. Źle zadecydować o czymś. Źle pojęta solidarność. Źle ubrany, uczesany. ∆ Źle wychowany, źle ułożony «nie… …   Słownik języka polskiego

  • Florian Znaniecki — TOCrightFlorian Witold Znaniecki (January 15 1882 – March 23 1958) was a philosopher and a sociologist. He taught and wrote in Poland and the United States. He was the 44th President of the American Sociological Association and the founder of… …   Wikipedia

  • zegarek — 1. Coś idzie, chodzi itp. jak w zegarku «coś jest wykonywane regularnie, systematycznie, terminowo, coś jest dobrze zorganizowane»: Co by nie mówić, to był równy chłop i zawsze sprawiedliwy. Musztrował, dawał w kość jak nikt, ale wszystko… …   Słownik frazeologiczny

  • dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… …   Słownik języka polskiego

  • dżentelmen — m IV, DB. a, Ms. dżentelmennie; lm M. dżentelmenni, DB. ów «mężczyzna dobrze wychowany, taktowny, rycerski, umiejący się zachować w każdej sytuacji; także mężczyzna wytworny, elegancko ubrany» Postępek niegodny dżentelmena. ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

  • grubianin — m V, DB. grubianinanina; lm M. grubianinanie, DB. grubianinanów przestarz. «człowiek źle wychowany, ordynarny; gbur» Zachowywać się jak grubianin …   Słownik języka polskiego

  • grzeczny — grzecznyni, grzecznyniejszy 1. «dobrze wychowany, uprzejmy, układny; o dzieciach także: posłuszny, spokojny» Uprzedzająco grzeczny. Grzeczny dla kogoś, wobec kogoś. Grzeczne dziecko. 2. «będący wyrazem uprzejmości, dobrego wychowania» Grzeczna… …   Słownik języka polskiego

  • kult — m IV, D. u, Ms. kultlcie; lm M. y 1. «cześć religijna oddawana bóstwu (siłom nadprzyrodzonym), osobom, rzeczom» Kult bożków, świętych, zmarłych. Kult słońca, ognia. przen. «wielki szacunek dla kogoś lub czegoś, zamiłowanie do czegoś, uwielbienie …   Słownik języka polskiego

  • kulturalny — kulturalnyni, kulturalnyniejszy 1. «odnoszący się do kultury, stanowiący składnik kultury, związany z kulturą» Placówka kulturalna. Działacz kulturalny. Wydarzenie kulturalne. Życie kulturalne. Centrum kulturalne. 2. «odznaczający się dużą… …   Słownik języka polskiego

  • niegrzeczny — niegrzecznyni, niegrzecznyniejszy «nieuprzejmy, źle wychowany; ordynarny, grubiański, szorstki; o dziecku: kapryśny, nieposłuszny, niesforny, swawolny» Niegrzeczne słowa. Niegrzeczne zachowanie, postępowanie. Niegrzeczni synowie. Był niegrzeczny… …   Słownik języka polskiego

  • niepraktycznie — przysłów. od niepraktyczny a) w zn. 1: Niepraktycznie wychowany człowiek. b) w zn. 2: Ubierać się elegancko, lecz niepraktycznie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”